De beer van Feyenoord die met een tackle tegen Ajax zijn carrière om zeep hielp

De Eredivisie heeft sinds zijn oprichting in 1956 genoeg markante spelers gekend. Iedere speler heeft zijn eigen verhaal. In de loop der jaren zijn er in de Nederlandse competitie veel spelers geweest van wie veel werd verwacht, maar die het niet wisten waar te maken. Voetbalzone duikt in de geschiedenis van geflopte voetballers. Deze keer het verhaal van Lucas Pratto, de beer van Feyenoord die geen potten brak, maar zijn enkel.

Door Lars Verhage

Davy Klaassen gaat schreeuwend naar de grond, in een voor Ajax geweldig verlopen Klassieker. Na twee eigen doelpunten van Feyenoord, een rode kaart voor Tyrell Malacia en een goal van Mohammed Kudus staan de Amsterdammers op een comfortabele 0-3 voorsprong in de Kuip. In de voorlaatste minuut besluit de spits van Feyenoord, Lucas Pratto, toch nog door te jagen op middenvelder Davy Klaassen. Het gevolg is een tackle van achteren, waarbij Klaassen met pijn naar de grond gaat. Pratto blijft ook met pijn achter. Uit de herhaling valt op te maken dat Pratto in de grond blijft hangen met zijn been, waardoor hij op gruwelijke wijze zijn enkel breekt. De Argentijn wordt nog op dezelfde dag geopereerd; zijn carrière bij Feyenoord zit er echter op.

Op 1 januari 2021 presenteert Feyenoord een nieuwe spits. Het is de op dat moment 32-jarige Argentijn Pratto, die tevens over een Italiaans paspoort beschikt. In zijn thuisland wordt hij beschreven als een grote, fysiek sterke en ook technische spits met een neusje voor de goal. Vanwege zijn uiterlijk en voornamelijk zijn baard gaat hij ook wel door het leven als el Oso, in het Nederlands vertaald de Beer. Met zijn lengte (1,88 meter) verwacht je een statige spits, echter was Pratto een zeer beweeglijke aanvaller die overal in de aanval te vinden was. Een echte goaltjesdief was hij nooit.

Na zijn carrière te zijn begonnen bij de Argentijnse grootmacht Boca Juniors, komt er een periode vol uitleenperiodes. Deze brengt Pratto onder andere in Noorwegen en Chili, waarna hij in 2011 verhuist naar Genoa. Na een goed begin in de Italiaanse Serie A zakt hij al snel weg, waardoor de Italiaanse club besluit hem te verhuren aan Vélez Sarsfield.

De uitleenbeurt aan Vélez blijkt het begin te zijn van de beste jaren van de Argentijn. In Buenos Aires vormt hij al snel een goed aanvalsduo met Facundo Ferreyra. “Het voetbal van Pratto komt overeen met mijn voetbal. We begrepen elkaar al heel snel op het veld,” aldus Ferreyra. Het zijn de jaren waarin de cijfers van de spits het beste zijn. In 85 wedstrijden voor de club komt hij tot 33 doelpunten. Bovendien wordt hij in zowel 2013 als 2014 uitgekozen tot de beste speler van het seizoen bij Vélez. In 2014 wordt hij niet alleen de beste van zijn ploeg, maar ook nog eens verkozen tot beste speler van de competitie.

Na zijn succesvolle periode in zijn thuisland verhuist Pratto naar Atlético Mineiro in Brazilië. Hier blijft hij goed spelen. Ook bij de Braziliaanse ploeg weet el Oso indruk te maken met zijn manier van spelen en zijn belangrijke goals. Het zorgt ervoor dat hij een onmisbare schakel wordt in Brazilië, wat beloond wordt met een toptransfer. In 2017 koopt de Braziliaanse hoogvlieger São Paulo Pratto voor maar liefst twaalf miljoen euro.

In deze jaren debuteert de spits ook in het nationale elftal van Argentinië. Namens la Albiceleste komt hij uiteindelijk tot vijf interlands, waarin hij twee keer een doelpunt weet te maken. Bij São Paulo komt hij niet echt lekker uit de verf. Hij heeft moeite om het verschil te maken, en ook voor de goal loopt het niet. Na trefzeker te zijn geweest in zijn eerste twee wedstrijden, hapert zijn doelpuntenproductie. Zo mist hij zelfs een penalty in de verloren derby tegen aartsrivaal Santos.

Bijna precies een jaar na de aankoop van Pratto wordt de Argentijn alweer verkocht. Hij keert terug naar zijn thuisland Argentinië. River Plate besluit namelijk een clubrecord neer te leggen voor de spits; hij maakt voor liefst 11,5 miljoen euro de overstap. Bij River Plate speelt Pratto niet veel, maar zal hij wel voor eeuwig onthouden worden. Hij weet namelijk tweemaal te scoren in de finale van de Copa Libertadores tegen zijn oude ploeg Boca Juniors. Mede dankzij zijn doelpunten weet River Plate de Copa Libertadores te winnen. Niet veel later raakt de Beer daar op een zijspoor en krijgt hij toestemming om op zoek te gaan naar een nieuwe ploeg.

In de zoektocht naar een nieuwe spits komt Feyenoord uit bij de op dat moment 32-jarige spits.. Feyenoord heeft problemen met het maken van doelpunten; trainer Dick Advocaat krijgt de Deense spits Nicolai Jörgensen maar niet aan het scoren, en dus wordt er gekeken naar een nieuwe aanwinst. In deze zoektocht komen ze dus uit bij Pratto. Cor Pot, de assistent van Advocaat, is enthousiast over de Argentijn. In een documentaire over Feyenoord is Pot te zien met beelden van de spits. “Het is een sterke speler die een doelpunt kan maken. Kijk, een penalty schiet ie er ook zo in!” Pratto zelf kan ook niet wachten en maakt op 10 januari 2021 zijn debuut tegen Sparta.

Pratto kan echter geen potten breken in de Eredivisie. Sterker nog, fans van clubs in Nederland vinden de Argentijn een lachertje. De bonkige spits lijkt een paar kilo te zwaar, en weet geen gevaar te creëren in Nederland. De statistieken liegen er ook niet om. In totaal speelt hij acht wedstrijden voor Feyenoord, waarin hij niet weet te scoren of een assist weet af te leveren. Hij verschuift al snel weer naar de bank, waarna hij tijdens een invalbeurt tegen Ajax zijn enkel breekt. Vijf maanden na zijn debuut keert Pratto weer terug naar Argentinië.

El Oso wordt in de armen gesloten door Vélez, de club waar hij zoveel successen kende. Ook hier wil het niet vlotten voor de bonkige spits. Inmiddels is Pratto 35, en speelt hij nog altijd op het hoogste niveau van Argentinië, bij Defensa y Justicia. Zijn laatste actie ooit in het shirt van Feyenoord was het neerhalen van Ajacied Davy Klaassen, waarbij hij zelf zijn enkel brak. In Rotterdam onthoudt men Pratto echter altijd als de spits die niet kon scoren, de beer die niet kon brullen.