‘Met MVV tegen Barcelona spelen, dat kunnen niet veel mensen zeggen’

De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht om de week een van deze talenten uit. Met deze keer aandacht voor Marko Kleinen, de middenvelder van MVV die meermaals geïnspireerd werd door FC Barcelona.

Kleinen is een kind van de club en een schat van de stad. Als echte Maastrichtenaar voelt hij de liefde van de MVV-supporters. “Ik denk dat de mensen daarvoor komen kijken. Hier voetballen veel Maastrichtenaren. Iedereen is een beetje uit de buurt geselecteerd.” De connectie tussen fan en speler is uniek in het Parijs van Nederland. “Hier kun je spelers uit het eerste gewoon in de stad tegenkomen. Dat vinden mensen geweldig, ze komen echt voor onze jongens.”

Familieclub
Het past bij een club als MVV, waar het woord ‘familie’ behoort tot het DNA. Daar maakte Kleinen al vroeg kennis mee. “Ik speelde bij een amateurclub in Maastricht. Toen ik acht of negen was, werd ik gescout door iemand langs de kant. Zo rol je het talentenplan in, waar geloof ik tien spelers overblijven. En zo kom je bij MVV terecht.” Het talent belandde in een warm bad. “Een klein clubje, een gezellige familieclub voor mijn gevoel. Dat is het nog steeds, zelfs nu ik bij het eerste zit.”

Gedurende zijn eerste jaren bij de club ervaart Kleinen een bijzonder toernooi. “Een teamgenoot kende iemand uit Spanje. Toen mochten wij meedoen aan een toernooi in Perelada (in de gemeente Girona, red.). Als tienjarigen speelden we met MVV tegen Barcelona en Villarreal. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. We speelden tegen Ansu Fati en Takefusa Kubo, die nu bij Real Sociedad speelt. Toen al was Fati zo goed en vaardig, niet normaal.”

Inmiddels is Kleinen volwaardig speler van het eerste, maar is hij nog steeds onder de indruk van de Barça-spelers van weleer. “Ik kijk op naar Busquets en Iniesta, een beetje een mix daarvan. Je kunt drukken zetten op Busquets wat je wil, maar hij draait open en weet waar de ruimtes liggen. Dat laat hij er heel simpel uitzien. En Iniesta... een dribbelaar die je tureluurs maakt. Het is mooi om te zien, maar ook effectief.” Of hij diezelfde kwaliteiten in Maastricht kan profileren? “Dat lukt nog niet, maar het komt nog wel. Soms resulteert het, maar ik moet er nog wel aan werken”, zegt hij met een glimlach.

Innerlijke Iniesta
Met eenzelfde sprankeling kan de 22-jarige middenvelder ook zijn mooiste hoogtepunt bij MVV voor de geest halen. “Dat is mijn eerste goal, hierzo.” Hij kijkt naar de vloer binnen stadion De Geusselt, voordat zijn verhaal landt op 30 september 2022. “Tegen Willem II. We stonden 0-2 achter en draaiden het om naar 3-2. Ik stond centrale verdediger, wat niet mijn positie is. Na 55 minuten mocht ik naar het middenveld verhuizen. Een kwartier later bleef ik even hangen op linksbuiten. Jarne Steuckers croste naar mij.” Vervolgens komt zijn innerlijke Iniesta naar boven. De bal die over hem heen valt, neemt Kleinen uit de lucht, hij kapt met buitenkant rechts naar binnen en schiet onberispelijk in de verre hoek de aansluitingstreffer binnen.

“Die schiet ik denk ik nooit meer zo binnen”, denkt hij eraan terug. “Mijn vriendin was ook verbaasd dat ik op het scorebord stond en mijn ouders waren er emotioneel van. Dat is wel mooi om te horen. Daar doe je het voor.” Kleinen ziet het doelpunt ook niet per se als een weerspiegeling van zijn kwaliteiten. “Het spel verdelen, een goede crosspass, veel energie leveren en hard vechten. Dat zijn mijn kwaliteiten.” Daarnaast ziet hij ook nog verbetervlakken. “Ik wil mijn fysieke kracht verbeteren, en conditioneel. Maar dat kan nu goed.”

De reden daarvoor is dat Kleinen dit seizoen onvermijdelijk is in Maastricht. “Vorig seizoen speelde ik niet iedere wedstrijd. Dit seizoen speel ik alles. En van wedstrijden word je sterker, dat zie je terug.” Tegen Jong FC Utrecht (19 januari, 3-0 winst) speelde hij zijn honderdste wedstrijd voor de club. Hij is dan ook blij met zijn ontwikkeling. “Daar kan ik trots op zijn. Ik speel hier al jaren, heb veel op de bank gezeten. Dat ik hier nu alles speel, is geweldig. Voor deze stad en deze supporters... ik kan het niet omschrijven.”

Ondanks dat hij vorig seizoen niet alles speelde, genoot Kleinen enorm van de opleving van MVV. De trots van de stad eindigt in 2023 als vijfde in de Keuken Kampioen Divisie. “Het leefde heel erg. Dat zag je ook op de tribunes. Het spel was ook echt goed, daar komen mensen voor kijken.” Inmiddels zijn smaakmakers als Ruben van Bommel (in juli 2023 naar AZ) en Koen Kostons (januari 2024 naar Paderborn) vertrokken. “Kijk, we hebben het vaak over vorig seizoen, maar die kwaliteiten zijn weg. We hebben een nog jongere groep, met nieuwe spelers. We moeten een voorbeeld nemen aan vorig seizoen en het dit jaar ook weer doen", benadrukt hij.

'Gewoon een pruik op...'
Gezien de kleine verschillen in de competitie, ligt ook de vijfde plek nog binnen handbereik. Aan de teamgeest zal het in ieder geval niet liggen. “MVV is een familieclub. Het klinkt misschien raar, maar we zijn echt een soort vriendengroep. Iedereen praat met elkaar, is bevriend en doet dingen buiten het veld. Je bent soms meer hier dan met familie, dus je beschouwt elkaar echt als vrienden.” Met de Maastrichtenaren onder elkaar gaat het rond deze tijd dan natuurlijk al snel over carnaval; hét feest in de stad en provincie.

“Ik zat hier met een paar Maastrichtenaren aan tafel bij de lunch, dan spreken we over carnaval. Die maandag spelen wij tegen Jong Ajax, je moest de gezichten eens zien van die jongens toen ze dat hoorden. Carnaval is er bij ons met de opvoeding ingestampt. Het is erg belangrijk.” De belangrijkste vraag is dan: kun je het maken om als topsporter carnaval te vieren. “Omdat je op maandag speelt, kun je vrijdag, zaterdag en zondag niet gaan. Dan heb je nog dinsdag, maar of het dan verstandig is…” Of de mensen Kleinen dan tegenkomen in de stad, laat hij nog open. “Gewoon een pruik op, en niemand herkent je, hè”, besluit hij met een knipoog.