Hoe een Italiaans international in een 17 jaar durende nachtmerrie belandde

De rijke voetbalgeschiedenis kent vele markante, tragische of grappige personages. In de rubriek Vedettes licht Voetbalzone telkens het doopceel van een van die figuren. Michele Padovano won de Champions League en schopte het tot het Italiaanse elftal, maar kort na zijn carrière stortte zijn leven in: hij moest de gevangenis in en werd beschuldigd van drugshandel en moord. Ten onrechte, zo bleek zeventien jaar later.

Door Sander Grasman

Het is middernacht en Michele Padovano is bijna thuis. Uit het niets wordt zijn auto ingesloten door drie geblindeerde wagens. Een dozijn mannen komt schreeuwend en met getrokken wapens op de oud-spits afgestormd, trekt hem naar buiten en drukt hem met zijn gezicht op het warme asfalt. Voor Padovano het weet zit hij in een Turijnse cel en start een nachtmerrie die nog zeventien jaar zal duren.

Een kleine tien jaar eerder mag Michele Padovano als derde Juventino aanleggen in de finale van de Champions League tegen regerend kampioen Ajax. Door de misser van Edgar Davids hebben de Italianen dan wel een psychologisch voordeel, maar vooralsnog staan beide teams nog op twee treffers. Met binnenkant voet stuurt hij de bal naar de rechterbenedenhoek, net buiten het bereik van een strekkende Van der Sar. Een misser van Sonny Silooy later en Vladimir Jugovic velt het definitieve vonnis over de Amsterdammers. In het Olympisch stadion van Rome pakken de Bianconeri hun tweede Cup met de Grote Oren.

Halverwege de jaren ‘90 leeft Michele Padovano de droom van elke jongen die in Turijn geboren wordt. Hij speelt bij de succesvolste club van de stad - hij is misschien geen basisspeler, maar het is geen schande om achter Gianluca Vialli, Fabrizio Ravanelli en het grote talent Alessandro Del Piero de eerste vervanger te zijn - en wint in die jaren prijs na prijs. In de twee seizoenen die hij in zijn geboortestad speelt, wint Padovano de volgende waslijst aan trofeeën: één landstitel, de Champions League, een Europese Supercup én de Intercontinental Cup en tweemaal de Italiaanse Supercup. Hij maakt in die periode zelfs zijn interlanddebuut, in een WK-kwalificatiewedstrijd van de Azzurri tegen Moldavië. Niet gek voor een speler die pas op 28-jarige leeftijd in de top van het Italiaanse voetbal terechtkwam.

Na deze succesperiode bij Juventus begint het lichaam tegen te sputteren. Uitgerekend bij de nationale ploeg blesseert hij zich en die blessure zal het einde van zijn profbestaan inluiden. Na Juventus beleeft hij een ongelukkige tijd in Engeland bij Crystal Palace - de Daily Mail roept hem jaren later zelfs uit tot een van de slechtste spitsen die ooit in Engeland heeft gespeeld - en ook bij het Franse Metz en terug in eigen land bij Como wil het niet meer lukken. Op 34-jarige leeftijd houdt de laatbloeier het voor gezien, maar Padovano blijft actief in de voetballerij. Nadat een carrière als coach geen voltreffer bleek te zijn, richt hij zich vanaf 2005 op bestuurlijke functies. Hij is achtereenvolgens sportief directeur bij Torino en Alessandria. Aan die laatste klus is hij amper begonnen of zijn leven neemt een drastische wending.

In mei 2006 wordt Padovano gearresteerd. Hij wordt verdacht van internationale drugshandel. Hij zou een hasjtransport van zijn jeugdvriend Luca Mosole gefinancierd hebben. De oud-voetballer ontkent niet dat hij zijn vriend geld heeft gegeven, maar volgens hem zou dat een lening zijn om Luca in staat te stellen om schulden af te betalen en was het nooit Padovano’s bedoeling om daarmee deze clandestiene handel op te zetten. De officier van justitie gaat niet mee in deze verklaring en eist maar liefst 24 jaar gevangenisstraf. Zo ver gaat de rechter uiteindelijk niet, maar de straf van zes jaar en acht maanden gevangenisstraf die er uiteindelijk geveld wordt, liegt er allerminst om.

Zoals het vaker gaat wanneer iemand in de goot belandt, dan is er altijd wel een vrachtwagen in de buurt die nog wat extra modder over je wil uitstorten. In Padovano’s geval luisterde die vrachtwagen naar de naam Alfredo Iuliano. Volgens de vader van Micheles voormalig Juve-ploeggenoot Mark zou Michele Padovano in Delle Alpi namelijk meerdere teamgenoten van drugs voorzien hebben en daarmee niet alleen het leven van zoonlief Mark verwoest hebben, maar onder anderen ook dat van Gianluca Vialli. Zowel zoonlief luliano als Vialli ontkennen de beschuldigingen tegen hun vriend, maar Padovano heeft inmiddels de schijn flink tegen.

En het is niet het enige verwijt dat Iuliano senior Padovano maakt. In zijn Facebookbericht noemt hij namelijk ook de naam Denis Bergamini. Die naam doet dan nog altijd bij vele voetballiefhebbers alarmbellen afgaan. Diens dood is dan namelijk nog altijd in nevelen gehuld. Bergamini heet eigenlijk Donato, maar zo noemt bijna niemand de middenvelder van Cosenza. Samen met zijn onafscheidelijke kameraad Padovano schoot hij de kleine club uit Zuid-Italië eerst naar de Serie B en in 1989 lonkte zelfs het allerhoogste niveau. Toen sloeg het noodlot toe.

Op een regenachtige novemberdag wordt Bergamini aangereden door een vrachtwagen en tientallen meters meegesleurd. De voetballer ligt dood op het asfalt. Iets verderop staat zijn witte Maserati met daarin zijn vriendin Isabella Internò. Volgens haar is Bergamini uit de auto gestapt en voor het aanstormend verkeer gesprongen om een einde aan zijn leven te maken. Hij zou al tijden ongelukkig zijn geweest en vooral het leven in de voetballerij niet meer zien zitten. De chauffeur van de truck bevestigt haar verhaal en dus lijkt het een uitgemaakte zaak.

Het is aan de volhardendheid van met name Donata Bergamini, de zus van Denis, te danken dat het dossier niet op dat moment wordt gesloten en in een politiearchief belandt. Zonder haar zou er nooit autopsie zijn uitgevoerd op het lichaam van haar broer en zou er niet aan het licht zijn gekomen dat de verwondingen van Denis niet overeenkwamen met Isabella’s verhaal. Ten eerste is de vrachtwagen niet tegen hem aan gebotst, maar is hij overreden. Ten tweede is hij door verstikking om het leven gekomen. Niet een standaard doodsoorzaak bij een aanrijding.

Dat roept echter wel een nieuwe vraag op: als het geen zelfmoord was, waarom beweert zijn vriendin die erbij was dan dat dat wel is wat er is gebeurd? Heeft zij er een hand in gehad? Of is zij misschien bang voor de ware daders? Zijn vrienden en teamgenoten merkten de weken voor zijn dood inderdaad dat Bergamini stiller, zelfs bedachtzamer was dan anders, maar kwam die neerslachtigheid voort uit angst? En voor wie was hij dan bang? Was hij in een conflict gekomen met de ‘Ndrangheta’?

Bergamini leefde in luxe, misschien wel iets te veel luxe voor een voetballer in de Serie B. Had hij mogelijkerwijs bijverdiensten? Meer dan eens wordt er gesproken over mogelijke betrokkenheid bij de drugshandel. Heeft hij de verkeerde vijanden gemaakt in dat wereldje en was hij daar bang voor? De geruchten gingen al dat de misdaadfamilies uit de buurt aanschurkten tegen het plaatselijke voetbalteam - of was het andersom? Er zou sprake zijn van drugsgebruik en -handel, maar ook werd Cosenza toen en later in verband gebracht met matchfixing.

Michele Padovano’s naam valt ook in dit onderzoek. Niet alleen was hij een huisgenoot en goede vriend van Bergamini, maar bovendien werd hij niet lang na diens dood in het gezelschap gespot van Isabella. De twee zouden het iets te gezellig hebben gehad zo kort na het verlies van hun geliefde Denis. Daarnaast zou in die tijd ook om Padovano de geur van drugs gehangen hebben. Nu hij zoveel jaar later dan ook nog eens veroordeeld wordt voor de handel in illegale middelen, lijkt het verband met Bergamini’s mysterieuze dood snel gemaakt. Papa Iuliano is dan ook zeker niet de enige die deze link legt. In een artikel voor Voetbal International - in 2011 als de zaak-Bergamini net heropend is - wijst de Nederlandse journaliste Renate Verhoofstad ook met een beschuldigende vinger naar Padovano.

In deze zaak komt het nooit tot een aanklacht, maar Padovano’s betrokkenheid bij drugshandel wordt wel bewezen geacht en dus verdwijnt de oud-voetballer enkele jaren de gevangenis in. Als hij eenmaal weer op vrije voeten komt, moet hij nog tijden rondlopen met een enkelband en door het leven gaan als veroordeelde crimineel.

In 2013 duikt Padovano plots weer op in een voetbalstadion. Aan de zijde van iemand die zichzelf Sjeik Adnan al Qaddumi noemt bezoekt hij in het Olimpico een wedstrijd van Roma. De man uit Jordanië zou naar eigen zeggen lid zijn van de koninklijke familie en zou een grote som geld in de Romeinse club willen investeren. Padovano is zijn contact in de voetbalwereld, maar het blijkt te gaan om een luchtkasteel. Wanneer de club de potentiële investeerder een deadline stelt, verdwijnt de sjeik - die tot dan in een klein appartementje in een dorp ten noorden van Perugia woonde - en van het geld zien ze geen rooie cent. Padovano’s reputatie loopt weer een deukje op.

Een jaar geleden krijgt de oud-voetballer echter een kans om in een nieuw proces zijn naam te zuiveren en dit keer gaat het gerecht wel mee in zijn verhaal. Padovano wordt alsnog - zeventien jaar na zijn arrestatie - vrijgesproken. Enkele honderden kilometers verderop staat dan tegelijkertijd Isabella Internò terecht voor de moord op Bergamini. Zij zou na een abortus door familieleden eerwraak hebben laten nemen op Denis en de zelfmoord in scène hebben gezet. Padovano speelde geen enkele rol in dit complot.