Hoe een Eindhovense spareribsbezorger ineens op de Afrika Cup staat

Voor Miano van den Bos volgen de hoogtepunten zich al wekenlang in een razendsnel tempo op. Een half jaar geleden leek de twintigjarige verdediger zijn voetbaldroom op te geven, maar na een verrassend telefoontje van een anoniem nummer is hij nu met Tanzania actief op de Afrika Cup.

Door Jordi Tomasowa

Van den Bos kan het zelf nog steeds nauwelijks bevatten. Afgelopen zomer hakte hij de knoop door om te stoppen met voetballen en bracht hij nog spareribs rond in Eindhoven om bij te verdienen. Afgelopen woensdag trof hij met Tanzania op de Afrika Cup het Marokko van Hakim Ziyech. Speelminuten op het eindtoernooi in Ivoorkust zaten er vooralsnog niet in, maar toch voelt hij dat een debuut lonkt.

Van den Bos is kind van Tanzaniaanse ouders en speelde in totaal negen seizoenen in de jeugdopleiding van FC Eindhoven. “Dat waren jaren met vallen en opstaan”, blikt hij terug. “De eerste vijf jaar had ik een stijgende lijn te pakken. Ik was een van de talenten bij FC Eindhoven met de nodige potentie. Op mijn zestiende had ik een kleine terugval, daar kwam ik bovenop. Ik mocht een jaar later meetrainen met het eerste elftal en op mijn achttiende volgde mijn debuut in de hoofdmacht.”

Hij speelde in 2021 zestien minuten voor de Blauw-witten. Doordat Van den Bos hierna nog weinig perspectief op een doorbraak had, nam hij ruim een half jaar geleden de keuze om de deur bij FC Eindhoven achter zich dicht te trekken. “Ik was aan het afwachten of ik de voorbereiding bij het eerste elftal mee mocht draaien. Dat had ik al twee keer gedaan, maar toen kreeg ik te horen dat ik er niet bij zat. Toen dacht ik: nu moet ik ergens anders naartoe. Ik moet mezelf ontwikkelen en weer mijn oude ik zien te vinden.”

Voor Van den Bos bood de Van Riemsdijk Sport Academy uiteindelijk uitkomst. “Een vriend van mij die bij deze voetbalschool voetbalde had er goede verhalen over verteld. Ik heb toen met Gwendell van Riemsdijk gebeld. Het was toen al laat in de zomerse transferwindow, waardoor het lastig was om nog een nieuwe club te vinden. Gwendell zei toen: ‘Als je het echt niet meer ziet zitten bij FC Eindhoven, kom dan lekker naar Spanje. Je kan hier als een profvoetballer leven. Je bent zeven dagen per week bezig met voetbal. Je kan krachttraining doen en er wordt op je voeding gelet.’”

Opgebloeid in Spanje
Van den Bos hoefde niet lang na te denken toen hem het aanbod werd gedaan. Hij vertrok naar het Spaanse Alicante en kon veel wedstrijden spelen bij Villena CF, een club die op hoog amateurniveau actief is en waar de van Riemsdijk Sport Academy een samenwerkingsverband mee heeft. “Ik ben in Spanje helemaal opgebloeid, echt herboren als persoon. Ook heb ik mijn christelijke geloof teruggevonden”, zegt Van den Bos met een glimlach op zijn gezicht. “Mijn zelfvertrouwen kwam ook weer terug. Het doel is om deze maand weer een mooie club te vinden.”

“Ik ben halverwege augustus naar Spanje gegaan, daar ben ik ruim 3,5 maand verbleven. Ik kan wel stellen dat ik daar conditioneel echt fit ben geworden, want de trainingen bij de Academy waren op hoge intensiteit. Zoals ik al zei je: je bent zeven dagen per week met voetbal bezig. Gwendell is een trainer, maar hij helpt je ook op mentaal gebied. Bij FC Eindhoven was dat iets minder. Natuurlijk is dat een professionele club, maar in Spanje ben ik echt begeleid om mij klaar te maken voor een stap in januari.”

Anoniem telefoontje
De verdediger vloog in december naar Tanzania, omdat zijn oma ziek was. Enkele dagen later werd hij opeens gebeld door een onbekend nummer. “Ik was bij mijn familie en midden in de nacht werd ik opeens gebeld. Bleek het de bondscoach van Tanzania, Adel Amrouche, te zijn. Kreeg ik te horen dat hij me in de voorselectie voor de Afrika Cup wilde hebben en mij wilde zien voetballen. Het eerste wat ik dacht was: is dit een grap?. Ik keek mijn broer Christopher ook vragend aan, maar die zei dat ik met hem moest praten. Uiteindelijk hebben we een goed gesprek gehad en elkaar ook ontmoet.”

Aan die eerste fysieke ontmoeting hield Van den Bos direct een uitstekend gevoel over. “De bondscoach is een goede man. Hij houdt van aanpakken, mentaliteit en karakter. Het is een trainer waar je echt voor door het vuur wil gaan.” Van den Bos werd vervolgens verwacht voor een trainingsstage op Zanzibar, waar hij voetbalde tegen de beste voetballers van het Tanzaniaanse eiland.

“In deze wedstrijd werd gekeken of ik goed genoeg was om bij het Tanzaniaanse elftal aan te sluiten, dat bleek dus zo te zijn. Ik stond tijdens dat oefenduel in de basis en liet blijkbaar een goede indruk achter.” Van den Bos voelt zich inmiddels helemaal op zijn plek in de selectie van Tanzania. “Ik ben ook goed opgevangen door de andere internationals. Ze waren wel een beetje verrast, want er spelen nog wat andere Europese jongens met Tanzaniaanse roots. Op het begin was het natuurlijk wel wennen, ook vanwege de taalbarrière. Ik kan nog niet zo heel goed Swahili, dat is de taal die in Tanzania gesproken wordt. Je bent en traint elke dag met die jongens, dus op een gegeven moment creëer je toch een bepaalde band met hen.”

Verrast door uitverkiezing
Voor Van den Bos kon 2024 niet beter beginnen, want op nieuwjaarsdag kreeg hij in Dar-es-Salaam, de hoofdstad van Tanzania, plots van een begeleider te horen dat hij mee mocht naar de Afrika Cup. “We hadden een dagje vrij en ik was wat tijd aan het spenderen met mijn moeder Isabella. Toen kwam ik terug en werd de indeling voor de hotelkamers in Egypte gemaakt. Daar zouden we ons verder voorbereiden op de start van de Afrika Cup. Als je werd geselecteerd voor dat trainingskamp, dan zou je ook bij de definitieve selectie voor de Afrika Cup zitten.”

“Opeens hoorde ik dus dat ik met een ploeggenoot op een kamer zat. Het drong eerst niet helemaal tot me door, maar daarna keek ik mijn moeder aan en besefte ik dat ik de definitieve selectie gehaald had. Toen ik niet veel later de bondscoach tegenkwam, kreeg ik ook de bevestiging. Het was natuurlijk heel mooi. Soms besef ik het eigenlijk nog niet helemaal waar ik ben. Ik ben nu op een groot toernooi, het is prachtig om mee te maken. Ik denk dat ik na de Afrika Cup pas echt stil sta bij al het moois dat ik al heb ervaren.”

Van den Bos had vervolgens graag minuten gemaakt in een oefenduel met Egypte (2-0 verlies), alleen werd daar door de FIFA toch nog een stokje voor gestoken. “Ik zou die wedstrijd eigenlijk invallen, maar volgens de reglementen mocht er maar zes keer worden gewisseld. Ik stond echt al klaar om binnen de lijnen te komen, tot de vierde official opeens zei dat het niet mocht. Dat was wel even een domper, want Mohamed Salah deed dat duel ook mee bij Egypte.”

Op de Afrika Cup wil de verdediger met Tanzania nu zijn ruim 63 miljoen landgenoten trots maken. “Ik heb ook veel goede reacties gehad vanuit Nederland. Familie uit Tanzania hebben ook gezien hoe ik in die oefenpartij op Zanbibar heb gespeeld. Ze waren heel tevreden over me en wensten me ook veel geluk op de Afrika Cup.”

Clash met Marokko
Tanzania opende het toernooi met een groepswedstrijd tegen Marokko, dat zijn status als favoriet meer dan waar maakte. De Leeuwen van de Atlas liepen na een rode kaart aan de kant van Tanzania uit naar een comfortabele 3-0 zege.

Ondanks dat Van den Bos vanaf de bank zag hoe zijn ploeg het eerste groepsduel verloor, is hij wel een ervaring rijker. “Er waren ongeveer tienduizend, overwegend Marokkaanse fans, maar het was wel een lekker sfeertje en ook zeker leuk om mee te maken. Veel internationals van Marokko spelen bij grote clubs of hebben bij grote clubs gespeeld, dus het is heel gaaf om ze dan van dichtbij aan het werk te zien. De uitslag is natuurlijk niet waar je op hoopt, maar voor mijzelf was dit zeker een mooie ervaring.”

“Of ik jongens als Ziyech, Saibari en El Azzouzi nog heb gesproken na de wedstrijd? Helaas niet, nee. Ze gingen heel snel naar hun supporters en wij moesten naar de kleedkamer. We hadden natuurlijk ook met 3-0 verloren, dus ik kan dan niet met een lach op mijn gezicht met die jongens een praatje maken. Ik vond het best jammer, want ik had ze best wel even willen spreken. Hopelijk komt dat er een volgende keer wel van.”

Afgelopen zondag stond de tweede groepswedstrijd van Tanzania op het programma. De Taifa Stars leken tegen Gambia op weg naar hun allereerste zege op de Afrika Cup ooit, maar Van den Bos zag vanaf de bank toe hoe Patson Daka, aanvaller van Leicester City, vlak voor het verstrijken van de reguliere speeltijd de 1-1 tegen de touwen kopte.

“Woensdag spelen we onze laatste groepswedstrijd tegen Congo. We weten dat we dan aan de bak moeten, want alleen bij een overwinning kunnen we ons nog plaatsen voor de knock-outfase. Wij hebben echt wel spelers met kwaliteit in de selectie rondlopen die goed kunnen voetballen, dus ik denk dat we ons wel iets tekort hebben gedaan tegen Marokko door met zulke ruime cijfers te verliezen. Congo heeft ook een paar hele goede spelers, waardoor het voor ons zeker geen gemakkelijke opgave wordt om van hen te winnen.”

Bondscoach Amrouche deed tijdens de eerste twee groepsduels nog geen beroep op Van den Bos, maar de verdediger sluit niet uit dat hij woensdag tegen Congo wel zijn officiële debuut voor Tanzania mag maken. “Daar moet je altijd rekening mee houden. Ik speel bij de nationale ploeg als links- of rechtsback en kan eventueel ook op het middenveld uit de voeten. Ik moet gewoon mijn best blijven doen op elke training, dan ga ik zeker een kans krijgen. Mocht het niet op deze Afrika Cup gebeuren, dan weet ik zeker dat ik in de toekomst alsnog mijn eerste officiële interland ga spelen.”

Van den Bos durft ook al voorzichtig verder te kijken dan de Afrika Cup. Hij is transfervrij en wil het liefst deze maand nog een nieuwe club vinden. Zijn uitverkiezing door Tanzania staat in ieder geval goed op zijn cv. “Er is op dit moment zeker interesse. Ik moet nu kijken wat voor mij de juiste stap is. Als ik nog minuten kan maken, speel ik mezelf alleen maar meer in de kijker. Ik ben nu vooral aan het genieten en ook heel blij dat alles uiteindelijk voor mij op zijn plek is gevallen.”