Fysiek én mentaal sterker na blessureleed: ‘Dat is heerlijk'

Ramon Hendriks is eindelijk écht weer voetballer. Na een seizoen met twee zware knieblessures, twee lange revalidaties en slechts 413 speelminuten in de benen is de 22-jarige centrumverdediger deze jaargang een vaste waarde en lichtpunt bij Vitesse. De huurling van Feyenoord wil fitter worden en ervaring opdoen in GelreDome, om in de zomer weer terug te keren naar De Kuip. Een gesprek over het omgaan met mentale tegenslagen, de degradatiezorgen in Arnhem én zijn ambities. “Slagen bij Feyenoord blijft het doel. Zeker weten.”

Door Noël Korteweg

Het is de zomer van 2022. Hendriks heeft er net een volledig seizoen bij Feyenoord opzitten, waarin hij in elf wedstrijden zijn opwachting mag maken van Arne Slot. De centrumverdediger speelt in de Conference League negentig minuten tegen Maccabi Haifa (2-1 winst) en Partizan Belgrado (3-1 zege), valt zeven minuten voor tijd in in het uitduel met FC Union Berlin (1-2) en ziet vanaf de bank hoe de Rotterdammers in de finale nét tekortkomen tegen het AS Roma van José Mourinho (1-0 verlies).

In de Eredivisie heeft Hendriks acht keer (237 minuten) zijn opwachting mogen maken. Het seizoen 2022/23 moet het jaar gaan worden waarin de linkspoot wekelijks gaat spelen en ervaring op gaat doen. FC Utrecht meldt zich en bevestigt op 8 juni dat Hendriks wordt gehuurd van Feyenoord, waarbij er tevens een optie tot koop is bedongen. De in Dordrecht geboren mandekker begint nog voordat de voorbereiding met de Domstedelingen van start gaat voor zichzelf te trainen, zoals hij elk jaar doet in de zomer.

Op 16 juni, acht dagen na zijn presentatie bij FC Utrecht, slaat het noodlot echter toe. Hendriks loopt een zware kruisbandblessure op en wacht een maandenlange revalidatie, nog voordat hij ook maar één stap op het trainingsveld van FC Utrecht heeft gezet. In tegenstelling tot wat in de media verschijnt, loopt hij de blessure op in Nederland en niet op vakantie. “Dan kunnen we dat ook gelijk de wereld uit helpen”, lacht Hendriks bij de start van het interview.

“Het was eigenlijk een normale voorbereiding voor mij. Ik was voor mezelf aan het trainen in Nederland om fit te starten aan het seizoen. In die training maakte ik helaas een verkeerde beweging waardoor ik een kruisbandblessure opliep.” En dus staat Hendriks een maandenlange revalidatie te wachten en valt zijn plan – wekelijks spelen in de Eredivisie – volledig in het water. “Er is nooit een goed moment voor een knieblessure”, vervolgt de linkspoot.

“Dat seizoen zou eigenlijk het jaar worden waarin ik op huurbasis minuten zou gaan maken in de Eredivisie. Dat was mentaal een klap. Maar je moet door, dus dan ga je ervoor.” Hendriks wordt geopereerd en werkt de eerste maanden van zijn revalidatie bij Feyenoord aan zijn herstel. “Het was voordelig voor mijn blessure om bij vertrouwde fysio’s, mensen die ik ken, te revalideren. Daar hebben we samen met FC Utrecht en Feyenoord voor gekozen.”

“Toen ik mijn rentree op de groepstraining kon maken, ben ik terug naar Utrecht gegaan. Daar heb ik toen het laatste deel van mijn revalidatie gedaan. Dat is in heel goed overleg gegaan tussen Feyenoord en FC Utrecht en daar ben ik nog steeds heel blij mee.” Zoals Hendriks al zegt: er is nooit een goed moment voor een knieblessure. Maar zo’n zware kwetsuur oplopen terwijl je voor jezelf aan het trainen bent en nog voordat je ook maar één stap op het trainingsveld van je nieuwe club hebt gezet, moet mentaal hard aankomen.

“Na de operatie kan je niet zoveel. Ik heb in mijn hoofd best wel snel de knop omgezet, moet ik zeggen”, reageert Hendriks. “Het doel was om zo snel mogelijk terug te keren. Ik heb tijdens mijn revalidatie steeds kleine doelen gesteld om zo ergens naar toe te kunnen werken. Als je doel ‘heel ver weg’ is, dan kan het best lastig zijn. Als je continu kleine doelen stelt en die bereikt, dan heb je steeds een ‘overwinningsgevoel’. Ik denk dat dat tijdens een revalidatie heel fijn is, zodat je er mentaal goed in blijft zitten. Dat is wel goed gelukt.”

Volgende mentale klap
Na een maandenlange revalidatie maakt Hendriks als basisspeler zijn debuut in speelronde 25, uit bij NEC (2-2). Hij maakt de negentig minuten vol, net als in de wedstrijden tegen Go Ahead Eagles (1-2 nederlaag) en FC Volendam (0-0) daarna. Hendriks staat ook in speelronde 28, op bezoek bij FC Groningen, weer aan de aftrap, maar moet de wedstrijd na een half uur staken. “Er kwam een voorzet. Ik kijk eigenlijk met de bal mee en er valt een jongen op mijn knie, waardoor ik een binnenbandblessure oploop”, zegt Hendriks, die op dat moment direct doorheeft dat het niet goed zit.

“Het besef kwam gelijk op het veld al: ik moet weer aan de bak. Ik had direct door dat het weer een zware knieblessure was. Het gevoel zélf vond ik iets heftiger dan een kruisbandblessure, maar ik voelde wel al dat het op een andere plek pijn deed. Het was ook een ander soort pijn. Je weet wel meteen al: dit is niet goed. Dan staat je weer een revalidatieproces te wachten. Of mijn wereld, omdat ik nét terug was van een zware blessure en maandenlange revalidatie, dan instort? Ja, dat is zwaar.”

“Ik ben tijdens mijn revalidatie voor mijn kruisbandblessure mentaal wel zo ontzettend gegroeid, dat ook bij die tweede blessure de knop snel omging. Het doel was hetzelfde, maar de revalidatie was minder lang. Het gevoel en de honger om snel te revalideren was er wel weer en dat heb ik toen ook best snel gedaan. Na twee maanden was ik er alweer. Het was natuurlijk wel zuur, omdat je de rest van het seizoen graag wil afmaken bij je nieuwe club. Maar deze dingen gebeuren helaas in het voetbal. Dan moet je er mee dealen.”

Hendriks durft niet te zeggen of zijn tweede revalidatie mentaal gezien zwaarder was dan zijn eerste revalidatie. “Het zijn eigenlijk twee kanten. Je komt net terug van een zware blessure, dus je wil het liefst blijven voetballen. Aan de andere kant heb je tijdens die eerste revalidatie mentaal best wel grote stappen gemaakt. Die tweede blessure was relatief een korte kwetsuur. Ik wil dus niet per se zeggen dat die tweede revalidatie mentaal zwaarder was. Ik ben er met dezelfde energie ingegaan en ik wist een beetje wat eraan zat te komen. Dan kan je ook sneller terugkeren.”

Terugkeer bij Feyenoord
Uiteindelijk is die bewuste wedstrijd in Groningen zijn laatste duel in het shirt van FC Utrecht. De linkspoot keert in de zomer van 2023 dan weer terug bij Feyenoord. “De insteek was om bij Feyenoord te blijven. Het gevoel was goed, zowel bij Feyenoord als bij mij. Uiteindelijk zijn we met elkaar gaan zitten en hebben we besproken wat goed voor mij zou zijn. Ik kwam natuurlijk terug van twee zware blessures en had een jaar niet gespeeld. Het seizoen daarvoor speelde ik ook niet heel veel, dus we besloten dat het voor mijn lichaam en ontwikkeling beter zou zijn als ik ergens wekelijks zou gaan spelen.”

Bij Feyenoord staan op dat moment ook niet de minste verdedigers boven Hendriks in de pikorde. “Het centrale duo: Dávid Hancko en Gernot Trauner vind ik goede spelers. Maar de hele verdediging, hoe iedereen daar met elkaar bezig is, is van een heel hoog niveau. Dat komt naar voren in de wedstrijden, maar dat gebeurt op de trainingen ook. Iedereen is bezig om elkaar beter te maken en iedereen wil elkaar prikkelen. Het is een hele goede omgeving voor het team om jezelf te ontwikkelen als speler.”

“Als team zijnde, hoe er bij Feyenoord geleefd wordt voor de sport, dat is bijzonder”, zegt Hendriks, die met de linksbenige Hancko een onbetwiste basisspeler boven zich heeft staan in de pikorde. “Het is een hele goede verdediger. Daar kan je natuurlijk veel van leren. Ik zat naast hem in de kleedkamer en ook tijdens trainingskampen hebben we mooie gesprekken gevoerd, met Lutsharel Geertruida er ook bij. Dat zijn gesprekken waarbij je goed luistert. Hancko heeft wat meer ervaring, heeft meer wedstrijden gespeeld, is een international en boven alles een hele goede jongen. Gesprekken met hem zijn fijn.”

Knopen doorhakken
Aan het einde van de zomer – Hendriks zit op 27 augustus nog op de bank bij het duel tussen Feyenoord en Almere City FC (6-1) – moet dan een keuze worden gemaakt. Het is al zeker dat de mandekker elders in de Eredivisie ervaring op gaat doen, maar er zijn drie geïnteresseerde clubs: FC Utrecht, Vitesse en sc Heerenveen. “Ik heb toentertijd een gesprek met Phillip Cocu gevoerd en dat beviel heel goed. Vitesse wilde me echt heel graag hebben. Na het gesprek met Cocu is het Vitesse geworden.”

Hendriks valt in de eerste twee wedstrijden na zijn komst respectievelijk 22 en 20 minuten voor tijd in. In de dertien daaropvolgende duels staat hij in de basis en maakt hij twaalf keer de negentig minuten vol. In het uitduel met Sparta Rotterdam (1-0) speelt hij 87 minuten. Na een moeizaam jaar met zware blessures en revalidaties is Hendriks daarom nu écht weer een voetballer. “Dat is top.”

“Je bouwt elke week op naar de wedstrijd in het weekend, naar een bepaalde spanning en energie. Dat wil je als voetballer: elke week spelen. Het voelt heerlijk om er weer elk weekend te staan, dat was even geleden. In het begin van het seizoen moest m’n lichaam er wel even aan wennen, maar nu is dat het geval en moeten we de weg omhoog weer inzetten.” Hendriks is ook nu nog veel bezig met zijn mentale gezondheid.

Geest net zo belangrijk
“Ik denk dat je mentale gezondheid een groot deel van het voetbal is. Er staat een constante druk op voetballers. Tijdens een blessure leer je heel dicht bij jezelf hoe je mentaal in elkaar zit, hoe je denkt en hoe je daar weer uit kan komen. Als je wedstrijden speelt, komt er weer een andere druk kijken. De druk van jezelf, medespelers, fans, iedereen eigenlijk. Je mentale gezondheid is een heel belangrijk aspect in het voetbal. Daar ben ik veel mee bezig.”

“Waar dat uit blijkt? Ik heb een hele fijne cirkel om me heen waar ik over alles mee kan praten. Ik heb een mental coach die ik regelmatig spreek en ik heb een zaakwaarnemer waar ik goede gesprekken mee kan voeren. Dat zijn dingen waardoor ik mijn koppie scherp kan houden. Dat is voor mij een hele fijne manier om er lekker in te zitten.” Hoewel Hendriks alles speelt in GelreDome gaat het sportief niet goed met Vitesse. De Arnhemmers worden geteisterd door een slepend overnameproces en de daarbijhorende problemen.

Degradatiezorgen
Vitesse, dat twee jaar geleden nog bijna AS Roma uitschakelde in de achtste finale van de Conference League, strijdt nu tegen degradatie. “De club Vitesse hoort niet waar we nu staan, maar we zitten nu in deze situatie en moeten er met z’n allen uitkomen. Daar hebben we de hele tweede seizoenshelft voor.” Hendriks probeert zich af te sluiten voor de problemen buiten het veld bij Vitesse. “Je krijgt natuurlijk wel veel mee op de club. Er is veel berichtgeving en je ziet veel dingen voorbijkomen. Soms gaan er weleens gesprekken over in het team, maar ikzelf probeer me zoveel mogelijk te focussen op het voetbal.”

“Toch ontkom je er niet altijd aan om de berichten mee te krijgen. Ik probeer me op de trainingen en op dingen waar ik wél invloed op heb te focussen. Daarnaast gaan we wel zien wat er gaat gebeuren buiten het veld.” Hendriks boekt in oktober zijn eerste overwinning met Vitesse op aartsrivaal NEC (1-3), waarna zeven wedstrijden volgen zonder zege. De Arnhemmers pakken in die serie slechts twee punten.

In het thuisduel met Heracles Almelo (2-0) wordt dan eindelijk weer eens gewonnen. Het geloof is terug in de ploeg en bij de supporters. Maar de week erna, de laatste speelronde vóór de winterstop, gaat het helemaal mis bij Almere City (5-0). “Dat was echt een enorme klap. Het was een directe concurrent van ons. We beleefden een totale offday. We kregen drie doelpunten tegen in de laatste tien minuten. Dat was voor ons een schande.”

“Dat mag niet gebeuren en het kwam zeker aan als een klap. Ook daar moet je dan weer mee dealen. We hopen de eerste seizoenshelft achter ons te laten en ons volledig te focussen op de tweede seizoenshelft. We moeten punten gaan pakken zodat Vitesse als club zijnde weer omhoog kruipt naar de veilige plaatsen.” Hendriks gaat na de wedstrijd tegen Almere City in gesprek met de uitsupporters, die zichtbaar gefrustreerd zijn. “Er wordt dan heel veel geroepen. De fans zitten hoog in de emotie.”

“De supporters zijn er altijd voor ons. Ze staan bij de trainingen, reizen mee naar de uitwedstrijden en zijn er altijd. Als je dan zo’n wedstrijd tegen Almere City ziet, snap ik de woede en frustraties. Je probeert met ze in gesprek te gaan en ze te bedanken voor de support. Je wil ze belonen met mooie wedstrijden en drie punten. Dat hebben we te weinig gedaan in de eerste seizoenshelft. In de tweede seizoenshelft moeten we ze dat meer gaan geven.” Hoewel Vitesse enkele dagen na de nederlaag in Almere wel wint van Heerenveen (1-0) in het bekertoernooi, komt de winterstop op het juiste moment.

Tweede seizoenshelft in Gelredome
“Het is goed om je mentaal even op te kunnen laden. Zo’n eerste seizoenshelft, waarin heel weinig goed gaat, vreet mentaal aan je”, zegt Hendriks. “Dan is het moeilijk om jezelf op te laden. De winterstop was fijn om fysiek en mentaal tot rust te komen. Dan kan je weer fris de tweede seizoenshelft in en er met z’n allen voor gaan.” Vitesse heeft de Eredivisie inmiddels hervat met een gelijkspel tegen FC Utrecht (0-0). Zondagmiddag staat het thuisduel met regerend landskampioen Feyenoord op het programma.

“We móéten punten pakken”, zegt Hendriks over het perspectief van de Arnhemmers in de tweede seizoenshelft. “We kijken van wedstrijd tot wedstrijd, niet verder. Het is een beetje een cliché om te zeggen dat elke wedstrijd een finale is, maar wij moeten, in de positie waarin we zitten, elke wedstrijd honderd procent geven en knokken voor de drie punten. Dan gaan we zien hoeveel punten we kunnen pakken in de tweede seizoenshelft.”

Ambities bij Feyenoord
Hendriks heeft af en toe nog contact met Feyenoord, dat zijn ontwikkeling in Arnhem nauwlettend in de gaten houdt. “Er is contact met iemand binnen de club. Dat was eerst met Marino Pusic, maar die is natuurlijk weggegaan (naar Shakhtar Donetsk, red.). Daarna is het anders ingevuld. Eens in de zoveel tijd bellen we over hoe het hier is bij Vitesse, hoe het met mij gaat en hoe ik me voel.” De mandekker keert in de zomer normaal gesproken weer terug bij de Rotterdammers, waar hij nog tot medio 2026 vastligt.

“Hoe ik mijn toekomst bij Feyenoord voor me zie? Dat ligt denk ik aan de situatie bij de club. In principe ben ik hier bij Vitesse op huurbasis en keer ik in de zomer terug, alhoewel Vitesse wel een koopoptie heeft. Dat is dus nog afwachten. In de voorbereiding ga je dan weer kijken wat er allemaal gebeurt en wat de juiste keuze voor je is. Daar ben ik nu nog niet zoveel mee bezig.”

“Ik wil goed eindigen met Vitesse, fit blijven en alle wedstrijden spelen. Dan keer ik met meer ervaring terug naar Feyenoord. Of slagen bij Feyenoord nog een doel voor me is? Zeker weten. Ik heb een paar wedstrijden in De Kuip gespeeld en dat smaakte absoluut naar meer”, sluit Hendriks af.