voetbalzone

Eiting gaat in op soap en onthult financiële details van onderhandelingen

Noël Korteweg06 sep 2023, 20:00
Laatst bijgewerkt: 25 jul 2024, 01:08
Advertentie

Carel Eiting heeft in gesprek met Voetbal International uitgebreid zijn kant van het verhaal gedaan over de transfersoap waar hij deze zomer onbedoeld in belandde. De 25-jarige middenvelder had twee arbitragezaken nodig om zijn gewenste transfer naar FC Twente te realiseren en heeft veel last gehad van alles wat over hem is gezegd en geschreven.

De linkspoot vertelt dat hij vorig jaar zomer op een belangrijk punt in zijn carrière stond. Eiting vertrok transfervrij bij Huddersfield Town en verbond zich aan FC Volendam. De middenvelder maakte die keuze omdat hij Ruben Jongkind (Hoofd Methodologie en directeur bij de Palingboeren) en toenmalig trainer Wim Jonk heel goed kende. Eiting had eerder al met het tweetal samengewerkt bij Ajax. “Ruben is drie keer mee geweest op vakantie”, vertelt de Amsterdammer. “We hebben samen getraind. Toen hij geen huis had, heeft hij gevraagd of hij bij mij kon komen wonen. Mijn vriendin woonde bij mij, mijn broertje sliep soms bij mij als hij geen andere plek had. Maar ook Ruben is destijds bij me ingetrokken. Dat geeft aan hoe hecht de band was. Het vertrouwen dat ik ging spelen en in goede handen was, speelde een grote rol in mijn keuze voor Volendam.”

Een andere reden om naar Volendam te gaan was ‘de voor hem heel belangrijke afspraak dat hij na één jaar weg kon’. “Voor mij was het van fundamenteel belang dat ik kon vertrekken na een jaar als er een club zou komen waar ikzelf naartoe zou willen. Als dat niet het geval was geweest, als Volendam zou kunnen bepalen hoelang ik bij de club zou blijven spelen, dan had ik niet voor Volendam gekozen”, vervolgt hij. “Dan had ik nooit mijn handtekening gezet. Vandaar dat we een addendum (aanvulling, red.) voor het contract hadden afgesproken. Stel dat er toch nog problemen zouden zijn, over de prijs of whatever, dan konden we daar altijd op terugvallen.”

‘Beruchte’ clausule
De afspraak was volgens Eiting dat hij kon vertrekken voor minimaal de gemaakte kosten van FC Volendam. “Dat was de clausule. De achterliggende gedachte was dat ik, als de clubs niet tot een transferafspraak konden komen, weg zou kunnen tegen de kostprijs. Dan zou Volendam in ieder geval de gemaakte kosten terugverdienen. Wij dachten dat het een echte win-win-situatie was. Ik kon spelen bij Volendam, ik kon de club helpen en de club mij. En wat we probeerden duidelijk te maken in dat contract: stél dat er meerdere clubs zijn, of dat er een club is die meer wil betalen, dan is dat voor beide partijen goed.”

De spelmaker vindt dat hij het contract achteraf gezien anders had moeten laten invullen. “Achteraf hadden we die clausule nog concreter moeten maken. Het heeft ook te maken met vriendschap, met vertrouwen. Voor mij was heel duidelijk dat ik na één jaar weg mocht, naar de club waar ik naartoe zou willen. Volendam heeft dat denk ik anders geïnterpreteerd, achteraf. Zij vonden dat ik alleen weg kon als de club betaalde wat zij wilden hebben. Dat is een heel groot verschil met wat mondeling was afgesproken, met Jongkind en technisch directeur Jasper van Leeuwen.”

Onderhandelingen tussen beide clubs
“Zo’n contract als bij Volendam teken ik natuurlijk nooit meer, daarvan heb ik geleerd”, zegt Eiting eerlijk. “Achteraf hadden we sneller bij elkaar kunnen komen, vóór de hectiek van de transfermarkt begon. Wat hebben we aan het begin van het seizoen afgesproken, wat staat er precies in het contract en hoe gaan we verder? Misschien hadden we dan heel veel kunnen voorkomen.” De spelmaker onthult vervolgens hoe de onderhandelingen tussen Volendam en Twente eruitzagen. Eiting vertelt dat de Palingboeren pas op 28 augustus met een tegenvoorstel op het finale bod van de Tukkers kwamen. “Alle weken ervoor hadden ze gekozen voor een andere tactiek, die het moeilijk maakte ergens toe te komen. Vier dagen voor het sluiten van de transfermarkt, om 21:00 uur ’s avonds, kwam het tot onderhandelen.”

“Volendam vroeg 250.000 euro bovenop de miljoen euro die door Twente was geboden. Daarnaast wilden ze 125.000 euro als ik vijftig procent van de wedstrijden zou spelen en nog eens 125.000 euro bij het behalen van voorrondes voor Europees voetbal. Dat was in onze ogen in totaal een gegarandeerde vijf ton bovenop die miljoen”, zegt Eiting. “Dat vonden wij een heel fors bedrag. Dan wilden ze niet alleen tien procent over de doorverkoop naar de volgende club, maar ook nog eens tien procent bij de doorverkoop dáárna. En dan moest ik ook nog afzien van een financiële vergoeding die betrekking had op het afgelopen seizoen, ter hoogte van 150.000 euro netto. Allemaal bovenop het finale bod van Twente.”

Ziek melden
Dat Eiting zich op een gegeven moment ziek meldde, kwam hem op veel kritiek te staan. “Als ik een competitiewedstrijd ga spelen, moet ik honderd procent gefocust zijn”, zegt hij daarover. “De mensen die in de gang lopen voor een wedstrijd, die je ziet, die komen kijken: die waren van mij iets aan het afnemen. Die overtuiging maakte dat ik me niet meer kon focussen. Alleen al naar mijn teamgenoten kon ik het niet maken om dan toch te gaan spelen. Dat zou ook onverantwoord zijn. Je kunt geblesseerd raken, want je bent minder scherp, slaapt minder goed en bent constant aan het piekeren en malen over alles wat er gebeurt. Er wordt van een topsporter verwacht dat je overal mee dealt, dat je je mond houdt. Tegen mij werd ook gezegd: ‘Je hebt gewoon een contract, je moet spelen.’ Maar uiteindelijk ben ik blij dat ik geadviseerd ben om dat niet te doen. Om mijn eigen gezondheid voorop te stellen.”