De tragische ondergang van het grootste talent van Manchester United

De jeugdopleiding van Manchester United kan met recht een van de beste ter wereld genoemd worden. Gary Neville, Paul Scholes, David Beckham, Paul Pogba via een omweg, en in recentere jaren Marcus Rashford knalden door de jeugdacademie en betoverden het Theatre of Dreams. Een speler die voorbestemd was om dat ook te doen was Ravel Morrison. Hij speelt tegenwoordig echter niet in de Europese top, maar is clubloos. Waar ging het mis voor het grootste talent van Manchester United?

Op 23 mei 2011 weten de 23.000 toeschouwers op Old Trafford het zeker. Morrison wordt het nieuwste kroonjuweel afkomstig van Carrington, het trainingscomplex van de Engelse recordkampioen. Op deze zwoele lentedag wordt in het Theatre of Dreams de finale gespeeld van de FA Youth Cup, het bekertoernooi voor spelers onder achttien jaar, tegen de leeftijdsgenoten van Sheffield United.

Op Bramall Lane wordt zes dagen eerder met 2-2 gelijkgespeeld, waardoor de return dus nog alle kanten op kan. Manchester United treedt aan met Jesse Lingard, Pogba, vergeten toptalent Gyliano van Velzen, maar het is Morrison die zijn team bij de hand neemt. Met een lage schuiver brengt hij the Red Devils voor rust al op voorsprong en in de tweede helft schiet hij hoogstpersoonlijk ook de 3-0 op het scorebord.

Onder andere huidig Manchester United-mandekker Harry Maguire wordt gepasseerd als een mannequin-poppetje. Morrison ziet zijn ploeg uiteindelijk met 4-1 winnen, waardoor de supporters van Manchester United zich weer mogen verkneukelen op een aanstormende gouden generatie. Het team wordt vergeleken met het legendarische Class of 92’-elftal. Dit is de generatie spelers waar Beckham, de broertjes Neville, Giggs en Scholes toebehoren.

Er zijn nog geen twee dagen verstreken na de bekertriomf of Morrison heeft de schijnwerpers opnieuw op zich gericht. Deze keer echter niet op een voetbalveld, maar op een parketvloer in een rechtszaal, waar hij zich moet verantwoorden na een aanval op zijn ex-vriendin en schade aan eigendommen. Morrison komt er met een sisser vanaf, daar de aanklacht wordt ingetrokken omdat de vrouw niet wil getuigen.

Wel moet Morrison 700 euro betalen aan zijn ex, daar hij haar mobiele telefoon na een ruzie uit het raam heeft gegooid. Deze twee gebeurtenissen vlak na elkaar zijn het toonbeeld van de carrière van Morrison. Hij beschikt over ontegenzeggelijk veel talent, maar loopt ook regelmatig tegen justitie aan.

Oud-teamgenoot Pogba kent fabelachtige periodes bij Juventus en Manchester United, wint het WK van 2018 en kleurt de sport. Lingard schopt het tot 232 wedstrijden in het eerste elftal. Morrison verslijt talloze clubs, maar kan nergens echt aarden en is nu clubloos.

Superlatieven

De kleine Ravel wordt op 2 februari 1993 geboren in Wythenshawe, een wijk van Manchester. Al snel haalt Morrison de meeste passie uit voetbal en begint hij met voetballen bij Fletcher Moss Rangers in zijn geboortestad. Een amateurclub waar ook Wes Brown, Lingard en Rashford hun eerste stappen op een voetbalveld zetten.

Het duurde niet lang of Morrison werd gescout door the Red Devils. Phil Brogan was tussen 1998 en 2010 de jeugdscout van Manchester United. Gedurende die periode zag de scout circa 1000 spelers per jaar, maar de dag waarop hij Morrison ontdekt staat hem nog altijd bij.

Het is een zomerse dag in 2001 wanneer Brogan een achtjarig ventje ziet dartelen: “Ik had nog nooit zoiets gezien als Ravel. Ik voelde direct een golf van opwinding op het moment dat ik hem zag. Ik wist dat ik een jongen had gevonden - hij was ongelooflijk - en ik wist dat hij de top ging bereiken. Het was de manier waarop hij over het veld bewoog. Met en zonder bal”, vertelt de scout later aan Bleacher Report.

En Brogan is beslist niet de enige die superlatieven tekortkomt voor de jonge Morrison. Ook Sir Alex Ferguson, de succestrainer van Manchester United, en diens betrouwbare kracht in het hart van de defensie Rio Ferdinand, zijn lyrisch over de 1 meter 75 lange middenvelder.

Ferguson noemt Morrison “de beste 12-jarige jongen die ik ooit heb gezien” en Rio Ferdinand beweert dat hij zou betalen om de jongeling te zien trainen, laat staan spelen. Morrison blijft zich doorontwikkelen. Snelheid, schotkracht en techniek heeft hij allemaal in overvloed.

“In de loop der jaren werden de managers steeds lyrischer. Ze konden niet geloven hoe goed hij was en ieder jaar werd hij beter en beter. Ik kan me herinneren dat we binnen de club de overtuiging hadden dat Morrison de beste zestienjarige ter wereld was. Op puur talent durf ik te zeggen dat hij beter was dan Pogba. Natuurlijk had Pogba zijn kwaliteiten, hij was sterk en atletisch, maar hij kon niet de dingen doen die Ravel kon. Dat kon niemand”, voegt Brogan in hetzelfde interview toe.

Tom Thorpe, tegenwoordig verdediger van Stalybridge FC, staat op de training regelmatig tegenover Morrison en is de aanvoerder van het elftal dat in 2011 de FA Youth Cup wint. “Rav (Morrison, red.) kon de meest schandalige dingen doen in wedstrijden of trainingen. Hij kon zes spelers passeren en de bal over de doelman stiften, vervolgens rustig terugwandelen naar de middenlijn en het opnieuw doen.”

Van wonderkind tot vallende ster.

De weg naar de top is min of meer al uitgestippeld wanneer Morrison op 2 februari 2010 zijn eerste, langverwachte profcontract ondertekent. De supporters zitten likkebaardend klaar voor het debuut van de jongeling en dat komt er. Maar het schamele aantal van drie officiële wedstrijden in de League Cup kan onmogelijk de hoge verwachtingen van de Manchester United-supporters vullen.

De carrière van Morrison stokt. De stap van jeugd naar profvoetbal blijkt toch lastiger dan gedacht en het grootste probleem van de jongeling is: zodra hij merkt geen uitzicht te hebben op speeltijd, begint het talent aan een soort zelfdestructie en gaat hij zich op de training lusteloos gedragen. Hetgeen alleen maar averechts werkt.

Ook heeft Morrison moeite met de autoriteit in de kleedkamer. Zo haalt hij ooit de mobiele telefoon van Wayne Rooney van de oplader om zijn mobiel op te laden en dat is niet iets waar de spits gediend van is. De aanvaller smijt de telefoon van de pupil tegen de muur.

Morrison is in die tijd steeds vaker afwezig op het trainingsveld en steeds vaker aanwezig in de krantenkoppen. Ferguson heeft er genoeg van en laat hem voor een schamele 700.000 euro vertrekken naar West Ham United. Met de boodschap aan toenmalig trainer van the Hammers Sam Allardyce: “Ik hoop dat je grip op hem kunt krijgen. Als je dat lukt, heb je een genie in huis. Het is een briljante speler met briljante vaardigheden, maar hij moet weg uit Manchester. De omgeving van Morrison trok hem naar beneden. Wythenshawe is een ruige wijk, waar andere verleidingen constant op de loer liggen. Londen moet hem een frisse start opleveren.

Op 31 januari 2012 maakt West Ham de komst van Morrison wereldkundig. Amper een maand later, nog voordat hij zijn debuut voor the Irons heeft gemaakt, komt hij opnieuw negatief in het nieuws. De Engelse voetbalbond legt hem een boete op van ruim 8.000 euro wegens het schrijven van homofobe tweets.

Op 17 maart 2012 mag hij eindelijk gaan doen waarvoor hij gehaald is: voetballen. Die dag speelt West Ham op Elland Road tegen Leeds United, wanneer Morrison negen minuten voor het eind van de wedstrijd mag invallen. Het blijft dit seizoen bij dat aantal. Allardyce maakt verder geen gebruik meer van de toenmalige jeugdinternational van Engeland. De oefenmeester besluit dat een verhuurperiode in het seizoen 2012/13 bij Birmingham City het best is voor zijn ontwikkeling.

Kortstondige opleving

Bij the Blues kent Morrison eindelijk een vruchtbare tijd. De box-to-box-middenvelder speelt, ondanks dat hij ook met Birmingham-manager Lee Clark in de clinch ligt om zijn gedrag op het trainingsveld, in totaal dertig wedstrijden dat seizoen. Morrison maakt op 17 november 2012 zijn eerste doelpunt in het betaald voetbal tegen Hull City (2-3 nederlaag). Hij zou dat seizoen nog twee keer scoren: een doelpunt in een 0-4 overwinning op Selhurst Park bij Crystal Palace en op de slotdag van de Championship tegen Blackburn Rovers in een 1-1 remise, alvorens hij vanaf de zomer weer bij de selectie van Allardyce hoort.

In het seizoen 2013/14 krijgt hij de kans om zich in de kijker te spelen in de Premier League. Allardyce doet zestien keer een beroep op de middenvelder en opnieuw is hij driemaal belangrijk met een doelpunt, waaronder één hele fraaie tegen Tottenham.

35.000 toeschouwers op het White Hart Lane zien bij een 0-2 stand voor de bezoekende ploeg Morrison plotseling aan een solo starten, waar alleen de hoofdrolspeler van weet waar het gaat eindigen. De middenvelder pendelt het hele middenrif over, verslaat Jan Vertonghen en Michael Dawson alsof ze er niet staan en wipt de bal met gevoel over de uitkomende Hugo Lloris. Spelers als Thorpe, die in de jeugd jarenlang geteisterd werden door onnavolgbare dribbels, krijgen waarschijnlijk een déjà vu-gevoel.

Allardyce is na afloop van de wedstrijd - die in 0-3 zou eindigen - in de zevende hemel door het doelpunt van zijn pupil. “Je moet erg je best doen om dit seizoen een betere goal te vinden.” Bij West Ham doet niemand hem dat seizoen na, waardoor hij de maker is van het doelpunt van het seizoen.

Neerwaartse spiraal

De carrière van Morrison lijkt eindelijk in de lift te zitten, maar daar maakt hij zelf gauw een einde aan. Het in een degradatiestrijd verkerende West Ham verliest rond de kerstdagen met 3-1 bij Morrisons oude ploeg Manchester United. Onaangekondigd kiest hij ervoor om niet met de Londenaren terug naar de hoofdstad te reizen, maar in zijn geboortestad te blijven voor kerst, dat terwijl de spelers van West Ham zich alweer moeten voorbereiden op het treffen met Arsenal, dat op tweede kerstdag ingepland staat.

Allardyce is niet blij met de houding en doet geen beroep meer op de middenvelder. De banneling wordt verhuurd aan Queens Park Rangers, waar hij met regelmaat zijn aanwezige talent toont, al weten we inmiddels dat dit niet de reden is van zijn nog altijd uitgebleven doorbraak.

Wat ook niet meehelpt is dat Morrison nergens echt lang blijft. Een reeks verhuurperiodes helpt niet mee om te aarden en ook bij Cardiff City kan hij amper potten breken. Er volgt een transfer naar Lazio, waar hij met de nodige bombarie wordt binnengehaald. Igli Tari, sportief directeur van i Biancocelesti, durft het zelfs aan om hem te vergelijken met andere enfant terribles als Paul Gascoigne en Paulo di Canio. Morrison heeft volgens Tari net als de andere twee vedettes ongelooflijk veel talent, maar noemt de Jamaicaan ook een beetje gek. Tari heeft wel vertrouwen dat hij de speler naar zijn hand kan zetten.

De directeur lijkt nog even gelijk te krijgen ook. Op zijn debuut in de voorbereiding tegen CS Aurenzo (14-0) scoort Morrison tweemaal en levert hij evenveel assists af. Het is echter geen voorbode van wat gaat komen. In de Serie A komt hij maar tot 58 minuten voetbal. Trainer Stefano Pioli kan ook niet door één deur met de Jamaicaan, daar hij weigert Italiaans te leren en lui is. Het mag geen verrassing heten: ook in de Italiaanse hoofdstad is geen toekomst voor Morrison.

Verhuurperiodes aan QPR, het Mexicaanse Atlas FC, Östersunds FK, een overstap naar Sheffield United en een nieuwe verhuurperiode aan Middlesbrough leiden hem in september 2020 plotseling naar Nederland.

Morrison, een speler die grofweg tien jaar daarvoor nog een grotere toekomst werd voorspeld dan Pogba, tekent bij ADO Den Haag. Over de periode in de Hofstad kunnen we ook kort en bondig blijven: het was niet veel. In januari wordt zijn contract dan ook vroegtijdig beëindigd.

Derby County en het Amerikaanse D.C. United, waar Rooney zijn oefenmeester is, durven het nog aan met het geflopte talent, maar bij beide teams laat Morrison geen onuitwisbare indruk achter. Bij the Eagles, de bijnaam van de ploeg uit de Amerikaanse hoofdstad, krijgt hij zelfs geen plekje in de wedstrijdselectie voor het seizoen 2023. Sinds 1 januari 2024 is Morrison clubloos en het lijkt onwaarschijnlijk dat hij nog ergens aan de bak komt, laat staan dat hij nog ergens zijn klasse gaat etaleren.